Jak rozpoznać pierwsze objawy autyzmu u dziecka w wieku przedszkolnym?

Autyzm to złożone zaburzenie neurologiczne, które wpływa na zdolność dziecka do komunikacji i interakcji z innymi. Rozpoznanie jego wczesnych objawów, nierzadko widocznych u przedszkolaków, nie zawsze okazuje się łatwe, jednak odgrywa bardzo ważną rolę w późniejszej pracy z dzieckiem, które się z nim zmaga. Pozwala też na stworzenie komfortowego dla niego środowiska. Jakie są najczęściej spotykane objawy autyzmu? Dlaczego ważna jest szybka reakcja?

Wczesne objawy autyzmu u przedszkolaka

Jednym z najwcześniejszych objawów autyzmu u przedszkolaków są trudności w interakcji z innymi i w komunikacji. Dziecko może nie nawiązywać kontaktu wzrokowego, a także nie reagować na swoje imię, gdy jest wołane. Nierzadko przedszkolaki z autyzmem mają również problemy ze zrozumieniem wyrazu twarzy innych osób lub ich języka ciała. Dodatkowo maluszek może nie angażować się w udawane zabawy. Nierzadko opiekunowie u dzieci cierpiących z powodu autyzmu zauważają też problemy z wyrażaniem swoich potrzeb.

Przedszkolaki z autyzmem wykazują często pewne zachowania, które różnią się od tych, jakie można zaobserwować u ich rówieśników. Obejmują one przede wszystkim wykonywanie powtarzających się ruchów, takich jak kołysanie się lub machanie rękami. Nierzadko stają się szybko przytłoczone przez bodźce sensoryczne, takie jak głośne dźwięki lub jasne światła. Ponadto mogą nadmiernie skupiać się na określonych przedmiotach lub czynnościach i mieć trudności z przejściem z jednego zadania do drugiego. Jeżeli zależy Ci na tym, aby lepiej poznać objawy autyzmu u dzieci, warto zapoznać się z publikacjami naukowymi, jakie ma w swojej ofercie wydawnictwo „Impuls”.

Dlaczego wczesne wykrycie autyzmu u dziecka jest ważne?

W placówce opiekunowie po zauważeniu oznak autyzmu wykorzystują w pracy materiały, jakie pedagogika przedszkolna zaleca używać w kontaktach z dziećmi ze specjalnymi potrzebami. Im wcześniej autyzm zostanie zdiagnozowany u dziecka, tym szybciej można wprowadzić odpowiednią dla niego terapię, która ma szansę pomóc mu w uporaniu się z częścią problemów. Oprócz tego rodzicom po postawieniu diagnozy łatwiej będzie zadbać o dostosowanie środowiska do pociechy, a co za tym idzie, zapewnić mu większy komfort i możliwości rozwoju dostosowane do jego indywidualnych potrzeb.